Şükrü Güzel Malatya'nın Balaban nahiyesinde doğdu. 1955 yılında Ankara Erkek Teknik Öğretmen Okulu'nda öğrenim gördü. Milli Eğitim Bakanlığı tarafından bakanlık bünyesine bağlı çeşitli kurumlarda görev yaptı. Devletin Radyo ve Televizyon Eğitimi konusunda gençleri yetiştirmek üzere açtığı programla Amerika Birleşik Devletleri'ne gönderdiği birkaç kişi arasında o da vardı. Ülkeye dönmesinin ardından radyo eğitim prodüktörü oldu. "Tarih Baba" ve "Arkası Yarın" adlı yapımlara imza attı. Bu programlarda tanıttığı ve yayımladığı radyo oyunlarıyla kitlelere adını duyurdu. Milli Eğitim Bakanlığı Özgün Eğitim Genel Müdürlüğü görevinde bulundu. Emekli oldu ve yaşamını Ankara'da sürdürdü.
2011 yılında vefat etti. İşte Şükrü Güzel'in bulunduğu bir resmi Yaşar Gönenç paylaştı. Hemde Şükrü Güzel'in yazdığı şiirle birlikte.

Değerli hemşehrimizi rahmetle anarken yazdığı "Ne Oldu Bize..." başlıklı şiirini birlikte okuyalım:

Ne Oldu Bize

Biz eskiden böyle savruk değildik

Noldu bize, yazık bize, vah bize!

Böyle gamsız, böyle kavruk değildik

Yazık bize, ayıp bize, vah bize.

.

Komşunun komşuda hakkı var derdik.

Yaşadık; emsalsiz örnekler verdik.

Ağlasa ağlardık gülse gülerdik

Yazık bize, ayıp bize vah bize.

.

Haramı helali bilen halkımız.

Neydi bizim şimdikinden farkımız?

Rüşvet ile döner olmuş çarkımız

Yazık bize ayıp bize vah bize.

.

Birlikten dirlikten yana tasamız.

Kırk yamalı bohça gibi yasamız.

Borç yüküne elvermiyor kasamız

Yazık bize, ayıp bize vah bize.

.

Mal, nedir bilinmez; esrar enderdi.

Bunları bu millet neyle önlerdi?

Bu günse toplumun en güncel derdi.

Yazık bize ayıp bize vah bize.

.

“Nerde benim mor sümbüllü bağlarım”

Dinledikçe duygulanır ağlarım.

Eşkıya yatağı olmuş dağlarım,

Ayıp bize yazık bize vah bize.

.

Atı alan Üsküdar’ı aşıyor.

Ardına düşenler yolda şaşıyor.

Hortumcular beyler gibi yaşıyor

Ayıp bize, yazık bize vah bize.

.

Hedef birlik idi sevinç tasada,

Hedefe yönelik kinler pusuda.

Düzenbazlar kuş besliyor kasada

Yazık bize, ayıp bize vah bize.

.

Güzel der akılla fikir ”hay hay” da…

Din dersen, imanla şükür “vay vay” da.

Dil dersen takılıp kalmış “bay bay” da

Noldu bize? yazık bize... vah bize....