Haceli Eski Malatya’da yaşamış Malatya, Arapgir, Arguvan, Hekimhan ilçe ve köylerinde yaşayan her vatandaşın sevdiği bir insandı. Deli olarak düşünülen Haceli, belki de hayatında hiç kimseye bir rahatsızlık vermemiştir. kendi halinde, Malatya dan Arguvan, Arapgir, Hekimhan yolu güzergahında, tren köprüsü ile Battalgazi arasında bulunan söğüt ağaçlarının gölgesinde yol kenarında beklerdi.

 İşte Haceli ile ilgili olarak anlatılanlar:,

"Gelelim 'Aşağışeher' (Eski Malatya) ayakta bekleyen Haceli'ye... 
Üstünde çizgili zıbını ve iri gövdesiyle hep ayakta bekler durumda görünen bu ünlümüz, şoförlerin korkulu rüyası idi. Özellikle köylere toplu taşıma yapan kamyon, otobüs, römorklu traktör şoförleri, Haceli'ye para vermeden geçmeleri mümkün değildi..Haceli konuşmaz, kimseye sataşmaz, kendi halinde, hasta, zavallının biri. Yere yatınca kendiliğinden kalkamadığı söylendiğine göre, belki de aşırı kireçlenmeden ısdırap çeken biriydi. Dedik ya, şoförlerin amacı bu ıssız yolda gece gündüz bekleyen Haceli'ye yardım etmek değil de, kendi yollarını kazasız belasız devam edip, sağ-sağlim varmak için köylerine , biraz para verip kendilerini garantiye almaktı. Oraya gelince, Kemal-i ciddiyetle duran şöfor, Haceli'nin eline biraz para tutuşturmuşsa, oh artık, rahat rahat yola koyulurdu. Bu nedenledir ki, yaşam çizgisi bitmiş olsa da Haceli'nin, hiçbir ekmek ve çaba sarfetmeksizin havadan para kazananlara, geçinip gidenlere "Sen de Haceli şansı var oğlum" demek ya da O kişi için sadece 'Haceli' demek, Malatya'ya özgü bir deyim olmuştu."