BIR TORBA TOZ ŞEKER!

Bundan kırk yıl kadar önce Gaziantep’te helvacılık yapan Ökkeş usta iflas eder. Elinde avucunda ne varsa kaybeder. Alacaklarını tahsil edemez. İşçilerini çıkarır, iş yerini kapatmak zorunda kalır.

Bir süre sonra tekrar işine başlaması gerektiğini düşünür fakat cebinde parası yoktur.

Kalkar, hiç tanımadığı şeker satan bir dükkâna gider. Kendisini tanıtır. Helvacılık yaptığını iflas ettiğini anlatır. İş yerinin tekrar üretim yapabilmesi için acil bir torba şekere ihtiyaç duyduğunu, ancak şeker parasını helvayı yapıp sattıktan sonra ödeyebileceğini söyler...

Şeker satıcısı Bahaddin usta, Ökkeş ustayı dikkatlice dinler, yanında çalışanlardan birini çağırır. “Bir at arabası bulun. Yirmi torba seker yükleyin. Ökkeş ustanın dükkânına indirin” der.

Küçük bir kağıda da, isim, adres belirtmeden sadece ”20 torba şeker” yazar. Kâğıdı Ökkeş ustaya uzatır ve şöyle der; "Ökkeş usta sıkma canını! Sen şu şekeri al, kazanını kaynat, helvanı yap, sat. Ne zaman elin rahatlarsa o zaman gel borcunu öde."

Ökkeş usta şaşkınlıktan ne diyeceğini bilemez. Bir torba şeker ararken, yirmi torba şeker bulmuş olmanın heyecanını yaşar. Hiç tanımadığı biri tarafından kendisine güvenilip bu kadar şeker verilmesi karşısında gözleri dolar.

Şekeri alır iş yerine döner. Kısa sürede helva üretimine tekrar başlar. Yaptığı helvaları satar. Şeker borcunu ödeyecek parayı topladığında Bahattin ustanın yanına gider.

Bahattin usta güler yüzle karşılar onu. Yirmi torba şekerin parasını öderken; "Allah senden razı olsun. Bizi tekrar ayağa kaldırdın, çark dönmeye başladı sayende" der.

Bahattin usta; "Yok, kazancının sebebi ben değilim. Belki vesile olmuş olabilirim ama ne varsa sendendir" diyerek yanında çalışanlara, Ökkeş ustaya otuz torba daha şeker vermeleri için talimat verir.

Ökkeş usta, borcunu ödemiş olmanın huzurunu duyarken, Bahattin usta da karşısında işini tekrar kazanmış, sözünde duran birini görmenin bahtiyarlığını yaşar.

*****

Merhamet etmek iyidir. Ancak acımak yetmiyor.

Önemli olan ihtiyacı olana, ihtiyaç duyduğunu imkan varsa verebilmektir. Ve daha da önemli olan yapılan iyiliği unutmamaktır.

Eti kasaptan, balığı balıkçıdan, ekmeği fırından, meyveyi sebzeyi manavdan alın.

Büyük marketlerin size ihtiyacı yok ama küçük esnafın tam da bugün size ihtiyacı var.

Unutmayalım!

Bizi biz yapan birlik ve beraberliğimizdir.

*****