Son yıllarda, şehrimizin tanıtımında en önemli yeri tutan Malatyaspor, Malatyaspor tarihini ve ne zorluklarla, ne mücadeleler verilerek bu yerlere gelindiğini bilmeyenler tarafından yönetildiği için hoyratça kullanılmış ve amatör lige düşürülerek kapanma noktasına gelmiştir.
Geçmişini bilmeyenlerin geleceği inşa etme gibi kaygısı olamaz, bu nedenle 1973-1974 sezonuna dönüp, şampiyon olup ikinci lige çıktığımız o günleri hatırlatmak gerekir diye düşünüyorum.
Mıh Osman’ın çabalarıyla üçüncü ligi oynamadan ikinci lige alınan takımımız, aynı sezon üçüncü lige düşmüş ve 1973-1974 sezonuna kadar çıkamamıştı. O yıl Nihat Aslankara başkanlığında takımımız iyi bir performans gösterip şampiyonluğun en büyük adaylarından biri olmuştu. Sezonun son haftalarında o yıllar hep en önemli rakibimiz olan Rizespor’la başbaşa kalmıştık.
Son hafta biz kendi sahamızda Ankara Yenimahalle ile, Rizespor ise Diyarbakırspor ile deplasmanda oynuyordu. Bizim şampiyon olmamız için Diyarbakırspor’un Rizespor’u mutlaka yenmesi gerekiyordu.
Malatyaspor, yönetim kurulu bir strateji geliştirmek için toplantı üstüne toplantı yapar. Toplantıda, Diyarbakırspor’a yenmesi için teşvik primi verilmesi kararı alınır.
Teşvik primi verilmesine verilecek de para yok.
Yönetimden birkaç kişi para toplamak için için esnafları dolaşmaya çıkar ve yönetimin de katkısıyla 75.000 lira toparlanır. Genel kaptan pehlivan Doğan (Doğan Gülergün) Diyarbakırspor yönetimiyle görüşmek için Diyarbakır’a gider ve Başkan Çelebi Eser’le görüşür. Görüşme çok ılımlı geçer, Diyarbakır’lı yöneticiler Malatyaspor’un şampiyon olmasını istediklerini söylerler. Fakat bir sorun vardır o da taraftarı ikna etmek. Çünkü bir önceki maçta Malatya seyircisiyle sürtüşme yaşanmış bu da, Diyarbakır seyircisini kızdırmıştır.
Buna da bir çare bulunur. Malatya’dan Amigo Yusuf’un ve Malatya seyircisinin Diyarbakır’a gelmesi sağlanacaktır.
Maç sabahı yüzlerce araç, bayraklar ve formalarla, Diyarbakır’a doğru yola çıkarlar. Daha önce Diyarbakır’a giden Amigo Yusuf, Diyarbakır girişinde araçları durdurur ve onlara, Malatya’lı olduğumuzu belirten hiç bir şey taşımamamız gerektiğini ve ayrıca ayrı tribünlerde değil Diyarbakırspor taraftarlarının arasına oturmalarını ve Malatya’lı olduklarını hissettirmemelerini söyler.
Maç günü gelir çatar. Malatya’lılar akın akın maça gider ve Diyarbakırlıların arasına Diyarbakır’lı gibi otururlar. Maçın başlamasına az bir süre kala, Amigo Yusuf, Diyarbakırspor formasını giyer sahaya çıkar fakat yuhalanır, Diyarbakır seyircisi Rize şampiyon diye tempo tutmaktadır. Diyarbakır seyircisi iyice coşmuştur artık. Tam bu esnada Amigo Yusuf, tribünün önündeki bölüme çıkar. Hararetli bir konuşma yapar. İki komşu il olduğumuzu, birbirimize ihtiyacımız olduğunu güzel ve ateşli bir konuşma ile anlatır. Bu şekilde tribünleri dolaşır ve en son konuşmasından sonra seyirciye Şampiyon Malatya sloganı attırmak ister. Önce Diyarbakır seyircisi kayıtsız kalır, fakat aralarındaki Malatyalıların, Şampiyon Malatya diye bağırmalarına bir süre sonra onlar da toplum psikolojisi gereği eşlik ederler. Tribün inlemektedir. Az sayıdaki Rize seyircisi ne olduğunu anlayamadan maç başlamıştır bile. Maçın başlarında Diyarbakırspor’lu Boğa Emin Penaltıdan bir gol atar. Artık tribünler, Malatya Diyar omuz omuza sloganlarıyla inlemektedir...
Ve Malatyaspor o yıl ikinci lige çıkar...
O yıl şampiyonlukta emekleri olan başta Başkan Nihat Aslankara, komünist Yaşar lakaplı Yaşar Öztürk’e , Nurettin Gökbulut’a ve Pehlivan Doğan’a minnet borçluyuz. Pehlivan Doğan hariç diğerleri yok artık.
Mekanları cennet olsun..
Pehlivan Doğan’a da uzun ömürler...
Selam olsun Malatya’mın güzel insanlarına...
