Nurettin Soykan ve ekibinin görevi bırakmasından sonra 1986- 87 sezonunda Turan Çevik başkanlığındaki aralarında benim de bulunduğum yönetim iş başına gelmişti. Bu dönem Malatyaspor tarihinin en başarılı sonuçlarının alındığı bir dönemdi. Turan Çevik, Mesut Parlak, Fuat Alacahanlı, Ömer Işınman, Halit Koç, Yüksel Çengel, Cesim Alagöz, Erol Güven, Necdet Narin, Bülent Topaloğlu, Tahsin Turgut, Adnan Aksoğan, Orhan Akbulut, Kahraman Derinpınar, Temel Yılmaz ve Atilla Kantarcı’dan oluşan yönetim cansiperane bir çalışma göstererek, Malatyaspor’un bir sezon 3. diğer sezon averajla Fenerbahçe’nin ardından 6. olması gibi büyük bir başarıya imza atmıştır. Malatyaspor tarihinde bir ilk olarak Balkan Kupasına katılmıştır. (O yıllarda lig üçüncüleri UEFA kupasına katılamıyordu)
Bir hakkı teslim etmek gerekir diye düşünüyorum. O dönem görev yapan tüm yönetim kurulu üyelerini alkışlamak gerekir. Nedenine gelince kulüp gelirleri şu anki kulüp gelirleriyle kıyaslandığında yok denecek kadar azdı. O dönemde, şimdiki gibi, naklen yayın gelirleri yoktu, Federasyon’un verdiği yardımlar, galibiyete, beraberliğe verdiği pirimler yoktu, forma satış gelirleri hiç yoktu, sponsorluk nedir bilinmiyordu, Belediyelerden yardım almak mümkün değildi. Tüm takımın yükü yöneticilerin omuzlarındaydı desek yalan söylemiş olmayız.
Bir istisna olarak, rahmetli Turgut Özal Malatyaspor’a bir milyarlık bir yardım çeki vermiş, hatta çek alınırken, Prof.Dr Mesut Parlak’ın bir yönetici arkadaşımızın kulağına eğilerek:
”Çeki kontrol ettirin hele karşılığı var mı yok mu?” Diye espri yapması hala hafızalardadır.
Yalnızca, forma reklamı bulabilirseniz oradan gelen gelir, spor toto dan gelen belli bir miktar ve TRT nin maç yayınından gönderdiği belli bir miktar ki zaten ancak üç büyüklerle oynadığınız maçlarınızı naklen yayınlarlardı. Bunun haricinde seyirci hasılatından gelen bir miktar dışında, kulübün bütün harcamaları Başkan ve ekibi tarafından karşılanırdı.
Üstüne üstlük, kongrelerde borçsuz bir kulüp teslim edilirdi. Biz Malatyaspor tüzüğüne, yönetimler borç devredemez diye bir madde koymuştuk. Bu tüzük maddesi Malatyaspor’un kurtuluşu olacak bir maddeydi. Fakat daha sonra gelen başkanlar bu maddeyi iptal ederek, bir nevi Malatyaspor’un sonunu hazırladılar.
Hiç unutmuyorum, yapılacak bir kongre öncesi tüm borçları ödediğimizi zannediyorken, Necdet Narin’in, Kasap Ali’ye (Ali Aslan) bir miktar borcumuzun kaldığını onu da ödeyip borçları sıfırlamamız iyi olur diye hatırlatmasıyla Kasap Ali’ye olan borcumuzu da ödeyip borçsuz bir şekilde kongreye gittiğimizi hatırlıyorum.
O dönem muhasiplik yaptığım için çok iyi bildiğim bir olayı paylaşayım sizlerle;
Malatya belediyesi ile görüşerek, kulübümüze bir gelir kaynağı olur düşüncesiyle, belediyenin bazı birimlerinde (su, imar vs gibi) makbuzlara yapıştırılmak üzere birer liralık evet yanlış okumadınız 1 TL lik bandrol yaptırmıştık. Maalesef bu küçük gelir bile çok görüldü, eleştirildi ve iptal etmek zorunda kaldık. Malatya Belediyesinden, deplasman için otobüse konacak mazotu zar zor alırdık...
Malatya kamuoyunun paranın en bol olduğu bir dönem diye konuştuğu oysa muhasip olarak çok sıkıntı çektiğim ama başarılarla ve çok güzel anılarla dolu bir dönemdi...
Yıllar sonra İstanbul’da bir cenazede karşılaştığım Turan Çevik’le geniş bir sohbet fırsatı buldum. Önce birbirimizi tanıyamadık çok değişmişti, yaşadığı olaylar onu çok yıpratmıştı. Muhtemelen o da benim için aynı şeyi düşünmüştür.!
Malatyaspor ile ilgili bir kitap yazdığımı, kendisinin tarihe not düşmek adına o günlerle ilgili neler söylemek istediğini sorduğumda, benim bildiklerimi sen de biliyorsun kafana göre yaz demesi yöneticilik anlayışındaki şeffaflığı gözler önüne seriyordu.
Yunanistan daki ceza evi anılarını kaçış planlarını, kaçıştan son anda nasıl ve kimlerin vazgeçirdiğini, nasıl kurtulduğunu uzun uzun anlattı.
Hayatı polisiye filmlerini aratmayan maceralarla dolu Turan Çevik maalesef aramızdan ayrıldı.
Ruhun şad, mekanın cennet olsun başkan...
Seni unutmayacağız...
Selam olsun Malatya’mın hizmet edenlerini unutmayan, vefalı insanlarına...
