Yazar Fikri Demirtaş aradı.
Akçadağ’daki Casa Şehitlerinin anıt mezarlarına gideceğim dedi ve gitti. Dönüşünde hemen aradı gördüklerim karşısında hayal kırıklığına uğradım dedi.
16 Mayıs 2001 tarihinde Akçadağ’da CASA 235 uçağı düşmüş ve 34 kahraman Subay, Astsubay, Erbaş ve Erler şehit düşmüştü. Kahraman şehitler anısına 30 Eylül 2001 tarihinde uçağın düştüğü yerde bir anıt mezar inşa edildi.
Anıt Mezarında unutulmaz bir hikayesi vardır.
Malatya Valisi Mustafa Yıldırım, uçağın düştüğü yerde anıt mezar yapılması için arazi sahibinin bulunmasını Akçadağ Kaymakamı Mustafa Özyapı’dan ister. Vali, Kaymakama “Git uçağın düştüğü tarlanın sahibini bul ve tarlayı bize bedeli karşılığında satmasını teklif et, sakın pazarlık etme, ne ücret istiyorsa vereceğimizi söyle” der.
Kaymakam tarla sahibi Şeyho Ertaş ile görüşüp Valinin talimatını ilettiğinde Akçadağlı Şeyho Ertaş’ın şok cevabıyla karşılaşır; "Ne bedeli, ne parası… O kahramanlar canını bu ülke için feda etmiş, ben kayısı bahçemi feda etmişim lafımı olur” diyerek kayısı bahçesini bedelsiz bağışlar.
Şehitlere layık bir anıt mezar inşa edilir. Şehit yakınları açılışta hazır bulunur.
Malatyalı şehitlerine sahip çıktığı için gururlanır. Basın mensupları övgüyle bahsederler.
Ama gelin görün ki, 20 yıl sonra Anıt mezar ne hale gelmiş;
Anıt mezarda dikilen ağaçlar kurumuş, ağaçların üzerine konulan metal künyeler yere düşmüş, şehitlikte dalgalanan Bayrak yıpranmaya yüz tutmuş. Şehitliğin giriş kapısının önünde su kanalı üzerine konulan demir mazgallar bile çalınmış.
Anıtının dört bir yanını çevreleyen 34 şehit adına dikilerek dallarına şehitlerin her birinin künyeleri yazılarak asılan ağaçlarının hepsi bakımsızlıktan ilgisizlikten kurumuş.
Kimi ağaçların künyeleri yerlere düşmüş.
Ayrıca, anıtın başında bulunan büyük Türk Bayrağı rüzgârdan yıpranmış ve uçları yırtılmaya yüz tutmuş. Mermer üzerinde şehit adlarının bir kısmı güneşten solmuş.
Uzun bir süredir bakım yapılmadığı ve ağaçlara su verilmediği görülüyor. Oysa Şehitlik de sulama sistemi dahi kurulmuş, buna rağmen ağaçlar kurutulmuş.
Oysa şehitliğin önünde bir de kanal geçiyor.
Her türlü sulama imkanı olmasına rağmen çam ağaçları kurumuş.
Anıt Mezar sahipsiz kalmış. Kapısı açık, giriş ve çıkışlar hak getire... Anıtın girişinde önceleri askerler, korucular, bekçileri nöbet tutarmış, ziyaretçiler kontrollü ve kayıtlı bir şekilde geçiş yaparlarmış.
Bu görev askerlerden alınıp Valiliklere verilince de Casa şehitliği de ihmale uğramıştır.
Bakım onarımdan vaz geçtik ağaçlara su vermeyi dahi ihmal etmişler.
Bu ihmalkarlık Malatya’ya yakışmadı.
Malatyalı şehitlerine sahip çıkar ve onları asla ihmal etmez.
Casa Şehitleri için bahçesini bağışlayan Şeyho Ertaş’ın gösterdiği fedakarlığı, görevli sorumlularımız şehitliğin bakımını yaptırarak gösterememişlerdir.
Ne kadar zor bir işmiş. Şehitlerin anıt mezarlarındaki ağaçlara su vermek. Bakımını yapmak, dalgalanan şanlı bayrağımızın yerine yeni bir bayrak çekmek.
Casa Şehitleri sizlerden özür diliyoruz.
Görevli ve sorumluları da göreve davet ederek Şehitliği ziyaret etmelerini öneriyoruz.
Bu ihmalkarlık Malatya’ya yakışmadı.
