Allahım sen aklıma mukayyet ol, bizim zamanımızda fakır fukara, garip gurebanın geydiği, yediği, içtiği, gullandığı ne varsa şimdilerde zenginlerin geydiği, yediği içtiği, gullandığı şeyler olmuş.
Bizim çağalığımızda, yırtığh geymek heç hoş garşılanmazdı. Yırtılmış, pantolonlara, ceketlere, çoraplara yama yapılır ve ancağh beyle geyilirdi. Büyüklerimiz, “Yamalı geymek ayıp değil, yırtığh geymek ayıp” diye nasihat ederlerdi. Yırtığh geyen birine rastlanırsa, “anam şu çağanın yırtığına bi yama yapacağh kimsesi yoğh mu” diye gınanırdı (ayıplanırdı). Şimdi ise yamalığhlı geyene rastlamağh mümkün değil ama yırtığh geyen zibil gibi, yırtığh geymek moda oldu. İşin tuhafı yırtığı zenginler geyiyi.
Bizim çağalığımızda tavuğh kesildiğinde kanatları çöpe atılırdı, almağh isteyen garip gureba da bunları utana sığhıla alırdı. Şimdilerde tavuğh ganadı gıymete bindi, çeşit çeşit soslarla zenginlerin en sevdiği yemek oldu.
Bizim çağalığımızda aletirikler çoğh kesildiği için fakir fukara, garip gurebanın evinde mum esgük olmazdı. Şimdilerde ise romantik mi oluymuş neymiş, mum zenginlerin yemek masalarını aydınlatan bir şey oldu.
Bizim çağalığımızda fakir fukaranın yediği gurtlu elmalar, gurtlu sebzeler şimdilerde organikmiş diye zenginlerin sofralarını süslüyü.
Biz çağayken Malatya’da apartıman yoğhtu. Hepimiz tek katlı, bir gısmımız iki gatlı bahçalı evlerde otururduğh. Hepimizin bahçasında envai çeşit meyveler bulunurdu. O dönem Malatya’nın yerlileri manavdan meyve almazdı, kendi meyveleri yeterde artardı bile.
Malatya’da apartmanlar, bizim gençlik yıllarımızda yapılmaya başlandı. Ve işin tuhafı bir zenginlik göstergesi olarak algılandığı için büyük bir talep gördü ve mantar gibi çoğalmaya başladı. Dolayısıyla bir çok Malatya’lı sınıf atladığını zannederek, güzelim evlerini, güzelim bağlarını bahçalarını bırağhıp bu modern hapishanelere akın ettiler. Meyve ve sebzeye para vermeye başlayınca da akılları başlarına geldi ama iş işten geçmişti artık. Şimdi ise apartmandakiler müstakil eve çığhmanın planlarını yapıylar ama gelin görün ki bu evler ataş pahası şimdi de maddi güçleri buna imkan vermiyi.
Bizim çağalığımızda lokantada yemek yeme kültürü yaygınlaşmamıştı. Daha sonraları insanlar evde yapamadıkları yemek ve ızgara türlerini yemek için lokantalara akın ettiler. Ev yemeğinden farklı bir yemeği dışarıda yemek bir kalite göstergesiyken, şimdilerde “ev yemeği” yapan lokantalarda ev yemeği yemek bir ayrıcalık haline geldi..!
Bizim çağalığımızda fakir fukaranın, et alamadığı için sofrasından esgük etmediği tarlasından, bağhçasından topladığı çeşit çeşit otlardan yaptığı yemekler, şimdilerde zenginlerin sofralarını süsler oldu.
Bizim çağalığımızda dügünler, bağda bağhçada yapılırdı. Daha sonra salonlar moda olunca zenginler, düğünlerini salonlarda yapmaya başladılar. Şimdilerde tam tersi oldu, Zenginler “kır düğünü” yapmak için bağ bağhça arıylar!
Bizim çağalığımızda fakir fukara ekmeğin en sağlığhlısı olan tam buğday ekmeğini yerdi. Beyaz undan yapılmış lezzetli mi lezzetli “francala” ları da zenginler yerdi. Şimdilerde durum yine tersine döndü. Zenginler ekmeğin en sağlığhlısını yerken, garip gureba beyaz ekmeğe talim ediyi.
Bizim çağalığımızda, “gınayı getir aney” sözlerini sosyetede duymağh mümkün değilken, zenginler için olmazsa olmaza dönüştü.
Bizim çağalığımızda, ebeveynlerin 'böyüyünce de geyersin' şiarıyla aldığı, böyüyünce de geydiğimiz ancak daha da böyüdüğümüz halde maddi imkansızlıklardan dolayı geymeye devam ettiğimiz için zamanla paçaları kısalan pantolonlar, şimdilerde, son zamanın zengin modasının göz bebeği haline geldi....
Bizim çağalığımızda, garip gurebanın geydiği “naylon çizmeler”, “naylon ayakkabılar” şimdilerde biraz renklendirilerek, yüzlerce liraya alamayacağınız zenginlerin geydiği çizmeler haline geldi.
Sanıyorum sıra gara lastik dediğimiz, “gıslavet” lastiklere geldi.
Bir ünlünün ayağında gıslavet lastik görürseniz şaşırmayın..!
Ondan sonra patlar gider...
Selam olsun Malatya’mın güzel insanlarına...
