Rahmetli gelmiş geçmiş en ünlü gazelhanımız Sami Kasab’ın kalbi de pırlanta gibi idi. İşte isbatı.
ÜNLÜ MALATYA’LI SAMİ KASAB’IN NAHİF YÖNÜ.
Seneler önce Metin Şireci’nin halası Safiye abla babamın amcası Muhammet amcaya gelin gelmiş. İki aile arasında dostluğumuz senelerce pekiştirilerek gelişti. Metin’in babası geleceğin Yaşar Doğusu Ali Şireci ile rahmetli babam Cemal Yücel’in akrabalıktan da öte bir bağı vardı. İlk önce babam vefat etti. Ali Dayı beni her gördüğü zaman babam aklına gelir hüngür ğüngür gözyaşı dökerdi. Babaannem Adile Yücel bana görümceyi Safiyeyi anlatırdı. Onunla kardeşten de öte idik. Derdi. Safiye babaannemden önce vefat etti. Onun vefatını duyduk. Babaannem kahroldu. Sene 1952 olmalı.
Yani kısaca söyleyeyim Şirecilerle bir aile gibi idik. Hem Ali Dayı, hem de babam arayı hiç soğutmazdı. Metin benden bir yaş veya iki yaş daha küçüktür. Bana abi der. İsterse de demez. Ali Dayının evine giderdik Aşağı Banazı’da buz gibi sularda çimer, erişir güreşirdik. Bir gün Metin’in ne kadar güçlü olduğunu denemeye kalktım. Ufak bir el ense çektim. Sarsılmadı. Baktım ki kaya gibi. Güreşe devam etmedim sonuç ne olur ne olmaz diye. Anladım ki Pehlivan Ali Dayının kuvveti Metin’e intikal etmiş.
Metin ile o zamanın akrabalık ve dostluğu bildiğimizden dolayı halen görüşürüz. Kendisinin gözü pek ve kalbi yumuşaktır. Diğer şireciler ile çok az görüşmamize rağmen bende Metin Şireci’nin yeri başkadır. Malatya’ya, Malatya örf ve adetine , akrabalarına çok bağlıdır. Bir de ehl-i keyftir. Ara sıra benim gibi kafayı çeker eskiye dalar.
Ehl-i keyf dedim ya. Ara sıra telefon görüşmelerimizde eskiye dalar gideriz. O da benim gibi Malatya, gazel ve Sami Kasap hayranı imiş. Sami Kasaptan bahsettim Metin’e sanki sazın bam teline bastım. Bana şöyle dedi” Sami Kasap benim akrabam yav. Onunla çok gezdik çok sohbet ettik dedi. İstersen onunla ilgili anlattıklarını ve insani yönünü sana anlatırım dedi. Haydi dedim. Başladı Sami Kasap anılarına.
“ Sami Kasap babası ile halden kavun karpuz, isot, nahna , tamates, leymun falan almışlar. Babası bir hamal tutmuş, Sami ile hamalı eve göndermesi için görevlendirmiş.O zamanlar Malatya’da taksiler yok idi hamallar taşıma işlerini yürütürlerdi. Sami Dayının evi de Kilise tarafında. Hamal yaşlı imiş. Küfe sırtında giderken çok yorulmuş. Ofulayıp pufulamaya başlamış. Sami Kasap acımış hamala. Düşünmüş taşınmış oradan geçen bir faytonu durdurmuş. Hamalı da yük ile birlikte paytona bindirmiş. Tıkır tıkır eve kadar gelmişler. Sami Kasabın babası oğlum; hamal tuttun niye paytonu da tuttun demesi üzerine. Sami: Baba hamal çok ihtiyardı acıdım ondan dolayı payton tuttum demiş. Hamalın sepet küfesi paytonun içinde halen sırtında imiş. Sami Kasabın babası hamal hitaben. Oğlum madem paytona bindin. Neden küfe halen senin sırtında sorusuna.
Hamal- Dayı aldığım para helal olsun diye sırtımda taşıdım demiş. İşte Malatya böyle idi.
RAHMETLİ ALİ DAYIDAN (Ali ŞİRECİ) ALINANYAŞANMIŞ BİR HİKAYE
Eski Malatya’ya biz Aşşağı Şeher derdik. Pegimize de gider gelirdik.Aşşağı Şeherli bir Kadir Ağa var imiş. Kadir Ağa Malatya’da eski türkçe eğitimine başlamış ama hiç bir şekilde harfleri öğrenememiş. Hoca öğrettiklerini sorgulamaya başlamış. Tahtanın önüne talebeleri dizmiş.Söyle yavrum. Arapkir yaz. Öğrenci eski türkçe yazar. İkinci öğrenciye de sen de Arguvan yaz der. Onu da başka bir öğrenci yazar. Sıra Akçadağ yazmaya gelir onu da başka bir öğrenci başarı ile yazar. Sıra Aşşağışeherli Kadir ağaya gelir. Kadir Ağanın sesi güzeldir ama okuma yazmayı bir türlü öğrenememiştir. Hoca Kadir Ağaya sorar. Kadir sen de İstanbul yaz deyince Kadir Ağa hüzünlü bir şekilde.Şöyle mırıldanır.
“ Hocam sen diğer öğrencilere yakın yerlerden sordun. Bana ise İstanbulu soruysun. İstanbul uzak bir yer. Ben ne bilem demiş.
