"LA BİZE HER YER ANKARA" değildi
"YERİM DAR OYNAMAM" demedim
Bugün yaşamımın bir başka sayfasını anacağım
ODTÜ Elektrik Mühendisliği öğrenciliği ve kasiyerlik...
Birlikte yürümedi...
Yıl 1965 MALATYA TURAN EMEKSİZ LİSESİ'nden mezun olduk.
O zamanlarda İTÜ ayrı,ODTÜ ayrı,diğer üniversiteler birlikte merkezi sınav açıyordu.ODTÜ sınavına girebilmek için Lise yönetimine gönderilen müracaat formunu almak üzere ilgili müdür muavinine Rasim hocaya gittim.Bana
"Sen kim orayı kazanmak kim elimde 10 tane form var kazanabilecek çalışkan öğrencilerime vereceğim"
dedi.O ara Ankarada bulunan Rüstem Özer arkadaşım bana form temin edip gönderdi.Sınava girdim ODTÜ Elektrik mühendisliği bölümünü kazanınca rahmetli Tarih öğretmenimiz Kutsi Tamay çok sevindi,elimden tuttuğu gibi bana form vermeyen müdür muavininin karşısına götürüp
"Gördünmü oğlum senin form vermediğin adam nasıl kazandı"
diye epey laf saydı,
ODTÜ yü kazandık,ilk iş olarak da rozetini yakaya taktık,taktık da
Babam bir tekel işçisi,benden başka 3 kardeşim daha var.Burs,kredi nasıl alınır bilmiyorum.Aile bütçesine katkıda bulunmak için ODTÜ kafeterya ve kantinlerinde kasiyerlik işleri için idareye müracaat ettim,Saat ücreti 2.5 tl ve yemek veriyorlardı.
Öğlen ve Akşam yemeklerinde kafeterya kasasında,
saat 19:00 dan sonra 24:00 a kadar yurt kantini kasasında çalışıp sonra kütüphaneye girip saat 03:00 e kadar ders çalışıp 03:00 da yatıp saat 06:00 da kalkıp derse giderdim...
Birinci yılı zor da olsa tamamladım.İkinci yıl hastalandım,dişlerim döküldü,kalb rahatsızlığı nedeniyle raporlar verilince tekrar sınava girdim.Çok iyi puan almıştım,
HALK ARASINDA ALLAH SÖYLETİYOR DİYE BİR İNANÇ VARDIR.
Annem Malatya şehir kızı,Eskimalatya Hanardı Mahallesine gelin gelmişti.Hernekadar kıtlık dönemi yoksulluğunu yaşasakda Çocukluğumda şehir kızı olan annem mahalledeki çocuklara göre beni temiz giydirdi.Bayramda seyranda giyindiğim, nereden gelmişse beyaz gömlek ve beyaz pantolondan ibaret bir kıyafetim vardı.Bayramlar dışında bir geziye,sağlık ocağına falan gideceğim zaman annem o kıyafetimi giydirirdi.O zamanlar Trahom yaygındı,ben de trahom olmuştum.bu nedenle göz ilaçlatmaya gittiğimiz sağlık ocağı sıhhiyelerinin beni
"Doktor,doktor"
diye sevmeleri hep zihnimi kurcalıyordu,bana doktor diyorlardı ben elektrik mühendisi mi olacağım diye düşünmekten kurtuldum tıp fakültesine kayıt yaptırdım,
1974 de çocukken göz ilaçlamaya gittiğim sağlık ocağına toplum hekimliği stajına gittiğimde sağlık memuru amcalar çok mutlu olmuş
"Biz sana doktor demedikmiydi"
diye sevinçle bana sarılmışlardı...
ODTÜ Kafeteryasında kasiyer Hüseyin
ODTÜ'lü Hüseyin Aydıncak
