6 Şubat 2023 depreminden sonra İstanbul ve Sakarya'da çocuklarımın yanında kaldım.14 Mayısta yapılacak Cumhurbaşkanlığı ve 28. dönem milletvekilliği seçiminde oy kullanmak için İstanbul'dan Malatya'ya Sivas üzeri yola çıktım. 8 Mayıs 2023 tarihi pazartesi günü Şarkışla ilçesine gelince kahverengi yol tabelasında Aşık Veysel
Sivrialan köyü yazısını görünce oraya gitmeye karar verdim.
Âşık Veysel (25 Ekim 1894 - 21 Mart 1973)
Türk halk ozanı. Avşar boyunun Şatırlı obasına mensuptur. Sivas ili Şarkışla ilçesinin Sivrialan köyünde çiftçi bir ailenin çocuğu olarak doğan Âşık Veysel, 7 yaşında geçirdiği çiçek hastalığı sonucunda bir gözünü kaybetti. Diğer gözünü ise bir değneğin batması sonucunda kaybetti. Babasının, Âşık Veysel'e oyalanması için aldığı sazla önce başka ozanların türkülerini çalmaya başladı.1933 yılında tanıştığı Ahmet Kutsi Tecer'in teşvikleriyle kendi sözlerini yazıp söylemeye başladı.
SAZIYLA BÜTÜN ANADOLU'YU DOLAŞTI
"Tecer'in davetiyle köy enstitüsünde saz hocalığı da yapan ve Cumhuriyet'in 10'uncu yıl dönümünde Ankara'ya getirilen ozan, daha sonra halkevlerinde, kahvehanelerde ve radyoda şiirlerini saz eşliğinde okudu. Eski gezginci aşıklar gibi elinde sazıyla hemen hemen bütün yurdu defalarca dolaşan Aşık Veysel'in, ilk şiir kitabı "Deyişler" 1944'te yayımlandı."
Ömrü yoksulluk ve zorluklarla geçen Aşık Veysel, Cumhuriyet'in 10'uncu yılı için yazdığı destanın yayınlanmasıyla da dikkati çekerken, Arifiye, Hasanoğlan, Çifteler köy enstitülerinde halk türküsü öğretmeni olarak 5 yıl görev yaptı. Yurt çapında tanınması 1950'lerde gerçekleşen Aşık Veysel, aynı yıl senaryosunu Bedri Rahmi Eyüboğlu'nun yazdığı, Metin Erksan'ın yönetmenliğini üstlendiği "Karanlık Dünya" adlı bir filmde, yaşadığı Sivrialan köyü çevresiyle birlikte konu edildi.
Şiirlerinde hoşgörü, sevgi, birlik ve beraberlik, vatanseverlik ve tabiat konularını işleyen Âşık Veysel; "Uzun İnce Bir Yoldayım", "Dostlar Beni Hatırlasın", "Kara Toprak" ve "Güzelliğin On Para Etmez" gibi birçok eser bıraktı. Türkiye'de âşıklık geleneğinin en önemli temsilcilerinden birisi olarak kabul gören Veysel, Türkçeyi en yalın ve güçlü şekilde kullanan isimlerden birisi olarak kabul edilmektedir.
20 Yüzyıl Türk Halk Edebiyatının büyük âşığı Veysel Âşık Veysel, 21 Mart 1973’de, baharın başlangıcı nevruzda, sadık yâri kara toprağa kavuşmuştu. UNESCO 2023 yılını Aşık Veysel Yılı ilan etmişti. Bir yıl boyunca anma programları devam edecek.
Sivriaşan Köyü, Sivas il merkezine 118 km, Şarkışla'dan Sivrialan'a 34 km. Güzel bir köy yolundan gidiliyor.
Şarıkışla Sivas anayolunda kahverengi yol tabelasında Sivralan köy yoluna döndüm.
Yol boyunca, toprağı kaplamış henüz taze genç yemyeşil çimenler otlar, rengarenk çiçekler içlerinden uzun sapları ile boy gösteren sarı, beyaz papatyalar, kuş sesleri, arılar, kelebekler uçuşuyor, koyun sürüleri otların içinde bayram ediyorlardı. Veysel’in neden bu denli tabiata aşık olduğunu daha iyi anladım.
Âşık’ın şiirleri, mısralar gelişigüzel dilime geliyordu:
"Arzusunu çektiğim Beserek Dağı
Elvan elvan çiçeklerin açtı mı
Çevre yanın güzellerin otağı
Bizim eller yaylasına göçtü mü."
(.....)
Şarkışla İlçesinde Topaç köyünü geçtikten sonra, Kızılırmak köprüsünde mola verdim. Kızılırmak bahar yağmurları ile adeta çoşmuş. Kıyılarında kavaklar ve çınarlar. Salkım söğütlerin saçları suya uzanıyordu.
Ortaköy ve Emlak köyünü takiben Sivrialan topraklarına girdim. Köyün girişinde sizi "Sivrialan Köyüne Hoş Geldiniz " yazısı karşılıyor. Arabadan inip fotoğrafını çektim...
Şarıkışladan sonra yol boyunca ine çıka, kıvrıla kıvrıla, Sivrialan köyüne kırkbeş dakikada ulaşıyorsunuz. Navigasyon doğruca sizi köye götürüyor.
Sivrialan köyünün evlerinin arasından geçerek, Aşık Veysel Müzesi işaret levhalarını takip ederek müzeye vardım. Müzenin arka tarafında Aşık Veysel adına yapılan çeşmenin buz gibi suyundan kana kana içtim.
Müzede, Aşık Veysel'in yatağı, radyosu, kıyafetleri ve birçok kişisel eşyası ile sazları ve bal mumumdan yapılan heykeli de yer alıyor.
Bahar mevsimiyle birlikte vatandaşlar köylerine dönüşlerini seçimden sonraya bırakmışlar. Köyün Almancısı çokmuş. Genellikle Mersin'e, İstanbul'a ve Ankara'ya göç etmişler.
Kırmızı kiremitli çatılı evleri adeta bir gelincik tarlasını andırıyordu. Yamaca kurulmuş yapısıyla gerçek bir köy manzarasına sahipti. Sivrialan Köyü'nde her evde bir bahçe bulunmaktadır. Anadolu'da yaygın olarak kullanıldığı gibi bahçelerde meyveler ve sebzeler yetiştirilmekteymiş.
Soğuk su, temiz hava, şehirlerin kirli havasıyla uyuşan ciğerlerime iyi geldi. Sivralanın o temiz havasıyla ciğerlerimi doldurdum....
Veysel'in " Gidiyorum gündüz gece " şiirinde iki dünya bir araya gelmiştir:
«Dünyaya geldiğim anda
Yürüdüm aynı zamanda,
İki kapılı bir handa
Gidiyorum gündüz gece.»
Mezarlık köyün karşı tepesinde. Köyün deresinin köprüsünü geçtikten sonra Mersin Büyükşehir Belediyesi tarafından yapılan Aşık Veysel parkının önünden geçilerek mezarlığa gidilir.
Parkta Aşık Veysel'in büstü vardı. Göndere çekilmiş Türk bayrağı nazlı nazlı dalgalanıyordu . Oradan köyün manzarasına doyum olmuyor. Aşık Veysel'in mezarı ayrı bir yerde, dört dönüm kadar ağaçlandırılmış bir alanda mermerden sade bir mezar yapılmış. Etrafı demir koruma ile konrol altına alınmış. Mezarının yakınında eşi Gülizar'ın mezarı da yapılmış. Veysel ve eşi huzur içinde sonsuzluk uykusuna yatmışlardı.
Sivas'ın Şarkışla ilçesine bağlı Sivrialan köyünde yer alan Aşık Veysel Müzesi'ne, vatandaşlar yoğun ilgi gösteriyor.
AŞIK VEYSEL İLE İLGİM
Aşık Veysel türküleri ile beni kucakladı ve geçmişe götürdü...
Sazını çaldığı, türkülerini söylediği, topraklarını adımladığı, havayı soluduğu, suyunu içtiği yerde olmak ayrı bir duygu. İlk kez 1972 yılında Akçadağ Öğretmen Okulunda öğrenciyken Küçük Veysel ile okulumuza gelip bizlere türkü söylediklerini hatırlıyorum.
Malatya’ya, eve doğru yola koyulma zamanı geldi. Ardımda Sivrialan köyünü, Veysel'i bırakarak yola düştüm.
" Ben giderim adım kalır
Dostlar beni hatırlasın
Düğün olur bayram olur
Dostlar beni hatırlasın"
Saygıyla...
Fotoğraf Galerisi:
