Ankara yolunda bir hareket var.
Her binanın önünde park etmiş araçlar göze çarpıyor.
Adliyenin birimleri TUİK, Gümrük ve Ticaret Bakanlığı binası ile ilerdeki eski otelden çevirme Okul binasında adli hizmetleri veriyor.
Araç trafiği Karayolunun kenarına kadar inmiş.
Gümrük ve Ticaret Bakanlığına taşınan Cumhuriyet Başsavcılığı birimlerinin olduğu bina önünde bir genç araç bekliyordu.
Malatya Merkeze gidiyorsanız buyurun dedim.
Hemen geldi araca bindi genç delikanlı.
Ne yapıyorsun nasıl gidiyor dedim keşke demez olaydım.
Anlattı 6 Şubat depremini.
Açtığı yarayı duyunca daha da bir hal oldum:
-Alanya’da oturuyorduk, Babam geldi gelin bahçenize sahip çıkın dedi. Geldik Akpınar’da ev tuttuk, oturduk, Eskimalatya’daki bahçemize de bakıyorduk, ev de yapacaktık. 6 Şubat’ta deprem oldu Akpınar’daki evimiz yıkıldı kızımı kaybettik, hala nasıl yaşadığımızı bilmiyorum. Kızım öldüğü için bizlere bir hak sahipliği söz konusu ama bunu nasıl alırım, kızımı nasıl unutabilirim.”
Gözleri doldu, ağlamamak için kendini zor tuttu.
Sakinleştirmeye çalıştım, Malatya’da tüm ailesini kaybeden öğretmenin öğretmenlik yapmak için Okula dönüşünü anlattım.
Yaraları sararak, ayağa kalkmak gerektiğini söylesem de genç delikanlı kararını vermişti:
“Evi aldıktan sonra, satıp buradan gideceğim ağabey. Her yerde kaybettiğim kızım gözümün önünde gitmiyor, Alanya’ya gideceğim ve orada acılarımızı unutmaya çalışacağız. Ailece mahvolduk, bittik bizden fazlasını beklemeyin. Yaşadığımız acıları ancak yaşayanlar bilir…”
İstasyon Virajındaki Kültür ve Turizm Müdürlüğü binası arkasındaki Basın Konteynırları önüne gelmiştik.
Ne iş yaptığımı sordu bana…
Gazeteciyim deyince adını ve soyadını söyledi.
Bir çayını içmeye gelirim diyerek ayrıldı gitti.
Ardından baka kaldım.
Milli Eğitim Müdürü Behçet Bakır’ın anlattığı Öğretmenin ne kadar da zor bir karar verdiğini bir kez daha düşündüm.
Ailenizin tüm fertlerini kaybedeceksiniz, acılarınızı bir kenara bırakıp, Okulunuza gidip öğretmenlik yapacaksınız.
İşte o öğretmen önce Malatya’yı sonra tüm Türkiye’yi ağlattı.
Hala arayanlar var…
Genç delikanlı depremde kızını kaybetmiş, Malatya’da hayal kırıklığına uğramış, acılarını bir nebze de olsa unutmak için ayrılmak istiyor.
Acılarımızla yaşayacağız, yaraları saracağız yine de ayağa kalkmak zorundayız.
Ancak yıkımlar o kadar geride acılar bıraktı ki, herkesin bir hikayesi var.
Göreve dönen öğretmenimiz gibi, kızını kaybetmiş genç delikanlımızın da bundan sonraki yaşamı için verdiği karara saygı duyuyoruz.
Ayrıca hak sahipliği konusunda açıklamalar geldi.
6 Şubat depremlerinin yıkıp geçtiği Malatya’da 121 bin 907 kişi hak sahipliği için başvurmuş. Bunlardan 69 bin 263 kişinin hak sahipliği kabul edilirken, 52 bin 644 kişinin başvurusu ise reddedilmiş.
İtirazlarla düzeltmeler olacak.
Ancak reddedilenlerin sayısı oldukça fazla.
Bu konuyu takip etmeye devam edeceğiz.
